Być ptakiem

Być ptakiem Być ptakiem co frunie pośród mroku I tak szuka nie tylko swojego cienia Cienia któremu mógłby kroku dotrzymać Wspólnie spleść zarysy i kontury dłoni Co nas prowadzi jeśi nie ciągłe pragnienie Ten zmysł rzekomego magnetyzmu co może przyciąga Do tego co znane i tego co nieznane Co może dać zarówno życie jak i śmierć Czy zimna północ stanie się ciepłym południem A zachód przejdzie na stronę wschodu Być szczęśliwym po tym tysiącletnim locie I żeby z duszy nie został obłoczek pyłu Który by starła tęsknota na proch Za tym co nazwane i za tym co nienazwane Gdy stanie się twarzą w twarz przed Ostatecznym W grozie własnych gwiazd co gasną powoli Uśpionę w ramionach twojej cichej obecności Gdzie smutek mieszał się z pięknem nadzieja z rezygnacją A to co nas otaczało było ogromne i czekało Czekało by pęknąć i uwolnić pokłady pustki

Napisz do autora « poprzedni ( 90 / 131) następny » Król Mrówek dodany: 2020-03-06, 11:52:30 typ: życie wyświetleń (98) głosuj (1)

lava	2020.03.06; 18:44:21
pewnie ja nieoświecona i mało znam nocnych ptaków, raczej latają w dzień, dobra powiedzmy, że to sowa, więc jakoś ten mrok zniosę. ale jak już leci taka przez mrok, to kurła skąd cień? o szukaniu nie wspomnę.

Witold	2020.03.06; 12:23:21
Dobre. Podoba mi się. +