|
Burza
Burza |
Chmurzaste granaty żywym srebrem płaczą
w żałobie lustrzanych jezior
pląsy tonących łez
W sercu smutek sinych żagli chmur
po horyzont szarych ust
spotkań purpury nieba z matką ziemią
Grzebiaste wiatry rozczesały grzywy drzew
szumi las
szlocha las
brzozowe łzy wylewa
Złote bochny kłosów pochylone
namiętnością wiatru
złote hafty przedżniwnych pól
dywany falujące tanecznie
Niebo w granat zmienione całuje srebrem złoto ziemi
usta usteczka
życia dajcie
wzrastania
Echo głosów Boga
ogniem z chmur zaznacza sanktuaria
narodziny w rozdartych duszach
owoc miłości
Boskie żniwa
człowiecze żniwa |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Boreas |
2017.06.08; 22:57:40 |
Podobasie. Pozdrawiam z plusem |
bordoblues |
2017.06.08; 19:00:52 |
wiersz zatrzymuje. posiedziałem przy nim chwilkę. :) |
Ambrozja |
2017.06.08; 09:46:49 |
Witam.
Podoba mi się.
Ciekawe metafory.
+ |
Boreas |
2017.06.08; 09:25:50 |
Bardzo wzniosłe. Pozdrawiam z plusem |
|
|