|
ani mniej ani więcej
ani mniej ani więcej |
twoje ciało nie dla mnie
jest ziemią obiecaną
a pachnie jakby wspólnym oddechem
ktoś wcześniej skradł
więzi
splątałam się w supeł
i siedzę przy ścianie
z podkulonymi nogami
pamiętam
jak dekalog
wszystkie znamiona
i piegi na nosie
w skórzanej oprawie notes
śmiech z niczego
do rozpuku
czasami długie milczenie
ale
bez ciebie
niebo sinieje
a ziemia nasiąka jesiennym deszczem
i tylko dreszcze
samotności dreszcze |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Litawor |
2022.10.30; 14:10:06 |
To smutne wersy o tym co przebrzmiało i tylko echo w pamięci coraz ciszej o tym wspomina,
lecz i ono wkrótce zamilknie...
Pozdrawiam :) |
nieprzysposobiona |
2022.10.29; 19:46:07 |
dziękuję WSZYSTKIM za wizytę.
puszczyku - wiesz, że i tak nie odpowiem. co trzeba poprawiłam.
jak zawsze wielkie podziękowania za chęć czytania i Twoje uwagi.
pozdrawiam:) |
puszczyk |
2022.10.29; 18:55:48 |
Mam nadzieję, że autorka nie utożsamia się z podmiotem lirycznym.
Załamka by była.
Jeśli już to bym przemyślał blisko siebie: więzi - zawiązałam.
Reszta spoko. |
puszczyk |
2022.10.29; 18:55:03 |
Mam nadzieję, że autorka nie utożsamia się z podmiotem lirycznym.
Załamka by była.
Jeśli już to bym przemyślał blisko siebie: więzi - zawiązałam.
Reszta spoko. |
lucja.haluch |
2022.10.29; 17:56:39 |
Zachwyciłaś wierszem... Plus+
Pozdrawiam serdecznie... |
fenixferrum |
2022.10.29; 17:05:08 |
Oj pięknie, przepięknie że aż dech zapiera!
Pozdrawiam serdecznie:) |
wiewióra |
2022.10.29; 16:54:40 |
Zawsze potrzebny jest ten ktoś najbliższy z kim niebo jaśniejsze ma barwy a dzień zawsze weselszy .Miłego popołudnia |
|
|