Wiersze poetów - poetyckie-zacisze.pl ZAPROPONUJ ZMIANĘ W SERWISIE
Logowanie:
Nick:
Hasło:
Zapamiętaj mnie
Odzyskaj hasło
Zarejestruj się
Dostępne opcje:
Strona główna
O serwisie
Regulamin
Zaproponuj zmianę
Indeks wierszy
Ranking autorów
Ranking wierszy
Dodane dziś (10)

Nowi autorzy:
- JoKo
- Yakov
- ummma
- wspanialaPati
więcej...

Ostatnie komentarze:
Wiosna
- lucja.haluch
Księżycową nocą
- Kama
namiastka
- Suliko
Księżycową nocą
- Suliko
więcej...

Dziś napisano 24 komentarzy.

Ale zbaw nas ode złego

Ale zbaw nas ode złego

Swój smutek ubrałem w ciszę
Jak łabędź z pękniętym sercem
Które krwawić będzie aż do skończenia świata
Czułem dla Ciebie
Myślałem dla Ciebie
Kochałem dla Ciebie
Zbyt długo się żegnaliśmy
Zbyt długo ja się żegnałem
Tamując nadzieją to uchodzące ze mnie życie
Które kładło tylko pustkę pod moje stopy
A kapiące łzy zmieniały się na blizny na ciele
Do którego przymarzła już nic nieczująca dusza

Sięgnąłem dna upadając na drodze
Zostawiony na pastwę i padlinę dla kruków
A gdzieś w głowie wyje syrena czasu ostatecznego
I pęknie siódma pieczęć po której nastąpi wielka cisza
Gdy wypale się czy poniesiesz mnie tak jak ja chciałem ponieść ciebie
Wszędzie jest cisza a czas przechodzi przeze mnie
Wszędzie jest pustka i tak pragnę upleść z niej ceremoniał
By chociaż jakkolwiek zapełnić wolną przestrzeń
Tego zimnego opuszczonego serca
Które wciąż cię wszędzie szuka w każdym geście i każdej twarzy
Gdy załkam to czy mnie znajdziesz odszukasz i podniesiesz z kolan
Będąc znów częścią mnie jak wtedy gdy splotły się nasze ramiona

Och dlaczego wszędzie jest ciemność a światło dookoła umiera
I cóż znajdę gdy zgaśnie ostatni tlący się promyk
A z ust wydobędzie się ostatni krzyk będący tak naprawdę szeptem
Modlitwą do milczącego Boga który nas nie nawiedzi z wysoka
Lecz osłodą jest myśl że może jednak dalej jest coś lepszego
Podczas gdy to co teraz przepadnie i zamieni się w ruinę
Podaruj mi znów życie Ty który je tchnąłeś przed wiekami
Poprowadź mnie jak tego baranka na zabicie bym mógł ożyć
Tak na nowo wybielony w wodzie jego ożywczej krwi
I zakochać się na nowo nie tylko ciałem lecz także i duszą
Odbudowaną jak Jeruzalem na nowo na ruinach własnego grobu
Przybity miłością do tej pustej drugiej strony krzyża
Napisz do autora

« poprzedni ( 110 / 131) następny »

Król Mrówek

dodany: 2021-07-28, 12:58:11
typ: tęsknota
wyświetleń (102)
głosuj (4)


          -->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.

wiewióra 2021.07.28; 16:14:39
Tęsknota jest nieodzowną częścią Miłości .Miłośc jest wieczna i nie umiera .Po tamtej stronie spotkasz się z Miłością Największą ,

lucja.haluch 2021.07.28; 13:59:50
Ogromna tęsknota z iskierką nadziei na nową... Plus+
Pozdrawiam serdecznie...


Wiersze na topie:
1. Wędrówka (30)
2. Książka (30)
3. Samotność (30)
4. Ściany (30)
5. Galaktyczny dom (30)

Autorzy na topie:
1. Zibby77 (440)
2. Miłosz R (372)
3. darek407 (338)
4. Klaudia (310)
5. Jojka (148)
więcej...