Aforyzmy 89

Aforyzmy 89 AFORYZMY - autor Zygmunt Jan Prusiński Naucz mnie słuchać jej dźwięku - mam słuch muzyczny - usłyszę. Gabrielo majowej nocy, dotknij moją drogę swoimi stopami, dotknij te drzewa które mijam jako wędrownik z plecakiem wierszy które piszę. Wiersze są różne, najczęściej dramatyczne, bo o Polsce nie mogę zapomnieć - zbyt duży kamień we mnie - choć serce gorące, na powab twój, na sylwetkę, na spojrzenie oczu. Jeśli zawołasz mnie po imieniu, przylecę jak ten nocny motyl, z jedną gwiazdą zerwaną z nieba. Ale my mamy do odrobienia dyktando ciała - dla siebie otwartego. Kwiaty śpiewają chóralnie, całe szczęście że jesteś Agato, rozwija się we mnie dzika wizja. Mogę się nacieszyć i różą i erotyzmem - wszak nieobca mi jest melodia "Sjesta". Pozbieramy ziarenka z morskiego piasku, zaprosimy i niebo i drzewa. Bo to jest Ballada o Miłości, pomiędzy układem narządów... Nuty same się rwą do tańca. Są rzeczy dla mnie ważne, tak samo ważny jest wiersz dla poety. Dotykam ciebie - jakoś raźniej, śmielej chmury płyną.

Napisz do autora « poprzedni ( 2421 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2022-09-20, 07:33:41 typ: przyroda wyświetleń (164) głosuj (58)

zygpru1948	2022.09.20; 16:23:25
Dziękuję Geliuszu i witam na Zaciszu. Plusa mi nie wstawiaj, to nie o to chodzi., życzę wytrwałości...

Pseudo-Geliusz	2022.09.20; 12:34:21
Współczesny świat przeniknięty jest zmysłowością. Niekiedy trudno jest przed nią uciec. Nie wnikam teraz, czy to źle, czy to dobrze, ale ograniczę się tylko do stwierdzenia, że wspomniany wyżej fenomen mówi coś o kondycji i naturze ludzkiej. Plusa będę mógł wstawić dopiero wtedy, gdy zamieszczę co najmniej 5 utworów. Miłego dnia!

zygpru1948

2022.09.20; 07:58:08

Zygmunt Jan Prusiński MOJE LEGENDY NA WIETRZE Ewie Prusińskiej Motto: Piszę książki miłosne. Toż miłość była w epokach czynnikiem istnienia ludzkości, choć były wojny to tej miłości szukano, pisano o niej, pragniono. To nie jest tak zbytecznie odejść od tych wierszy można rzucać kamykiem o taflę rzeki - też jest to sztuką kaczki na powierzchni robić. Życzysz mi by ten parnas był dla mnie królewski - łączę dotyki nasze między rozmowami wyrastają Góry Sowie czuję miłość zieloną. Twoje piersi jak dwie wiśnie wciąż czerwienią pachną - pilnuję porządku w ogrodzie nieco układam pospiesznie nastrój korzeni w ziemi. A ty jak mgła w sukience jak ta co powraca i znika... 10.2.2013 - Ustka Niedziela 15:02

zygpru1948

2022.09.20; 07:53:17

Zygmunt Jan Prusiński TE MŁYNY RUINY CISZY Motto: "ich ogień rozjaśniał ciemność” - Małgorzata Hillar I ty do cyganów biegłaś by ognisko rozpoznawalne w oczach iskierki i dziewczęce zauroczenie. Te kolorowe tabory zawitały w Nowej Rudzie biegłaś za nimi machając jakby ta rączka była ptakiem. Ach te okoliczności zbawienne urok rysunków żywych i ty tam w środku niczym święta Ewa. Na powroty skradałem z tych zielonych oczu same szczęście jagód kwitnących w lesie. Kto by przypuszczał że po latach staniemy się dorosłymi drzewami miłości. - Ze złotego kamienia powstałaś... A młyny tam są takie ciche. 11.2.2013 - Ustka Poniedziałek 13:06

zygpru1948

2022.09.20; 07:52:01

Zygmunt Jan Prusiński ZWIASTOWANIE W CIEMNYM KĄCIE Motto: "Żeby napisać wiersz trzeba czasem wejść wysoko na drabinę opartą o słońce" - Małgorzata Hillar Idź, po prostu idź, weź tylko zeszyt i pióro bo tyle jeszcze wierszy czeka. Zastosuj rytm w głębi, ciemności bez luster ale i tak cię widzę na końcu drogi. Odnoszę się z szacunkiem, oglądam twe nogi takie są mocne w podróży. Kocham nie tylko stopy kocham twój stanik i majtki, cały alfabet ciała... I nie ukrywam tego przed świtem rozpisuję się w każdej kropli, która jest ci potrzebna by iść drogą do końca, gdzie ja czekam... 11.2.2013 - Ustka Poniedziałek 12:43

zygpru1948

2022.09.20; 07:50:21

Zygmunt Jan Prusiński MAGNOLIA Ewie Prusińskiej Oddychasz blisko moje drogi też oddychają mój cały krajobraz jest z tobą związany oddechem magnolii. Jesteś ważna w książce kwitniesz pocałunkami a o zmierzchu oczy się świecą i księżyc ma podziw - wchłania zapach. Magnolia mnie uspakaja piszę do niej - do ciebie erotyki z nocy posłania rodzinnie łączymy bezszelestny spokój. - Czujesz mnie Magnolio? O miłości piszę bo czekacie obydwie na poranną kąpiel wiersza. 13.2.2013 - Ustka Środa 19:28

zygpru1948	2022.09.20; 07:48:15
Zygmunt Jan Prusiński SCHODY MIŁOŚCI Motto: "Te randki to zaciemniają mi krajobraz Nowej Rudy" - Ewa Prusińska Przeze mnie to zaciemnienie wiem jaki jestem lekki na tych schodach. Akurat sukienka wiosenna roztańczona na wietrze. Podglądam wciąż majaczący niczym na niemym filmie. Miłosne tango i przytulna mgła i spowiedź głodnego... 13.2.2013 - Ustka Środa 21:44

zygpru1948

2022.09.20; 07:47:00

Zygmunt Jan Prusiński SYSTEMATYCZNE BURZE UCZUĆ Motto: "Szukasz jej śladów w bliskości wiersza Nie znanych wzruszeń w pożarze nocy płonące lody gasisz udręką kapłanki idącej w stronę wiosny..." - Ewa Prusińska Jeszcze trochę kilka tygodni przede mną otworzę okna dla niej. Uśmiechnę się do sroki siada u mnie na parapecie może chce ukraść pierścionek zaręczynowy. Gitara milczy tradycyjnie jak zasuszona kobieta - dąb na podwórku też milczy tylko nie moje wiersze. Wciąż w nich szukam miłości układam plony jak nuty może ktoś odważny zaśpiewa o wędrowaniu do ciebie. 15.2.2013 - Ustka Piątek 8:52

zygpru1948

2022.09.20; 07:42:33

Zygmunt Jan Prusiński CZŁOWIEK NA WZGÓRZU Wygodnie się położyć wysoko rozmyślać o czasie sklejać to co miłe nie tylko ołtarze zaprzyjaźnić się z orłami. Wygodnie jest na mchu w zapachu jodeł pisać wiersz do dziewczyny z południa kupić jej pierścionek albo zaprosić do teatru. Ucieka życie jak pory roku jednak one wracają a my wciąż oglądamy się za siebie że każdy coś zostawił - dzieciństwo i młodość... Człowiek na wzgórzu chwilowo jest ważny. 21.3.2013 - Ustka Czwartek 5:17 Wiersz z książki "Róże i rzeki"

zygpru1948

2022.09.20; 07:41:24

Ewa Prusińska - Kolasińska RECENZJA PISANA W RAJU (debiut) Motto: Czy skłonność do szufladkowania to domena otwartego umysłu? Recenzja na wybiegu poematu dnia W wierszu "Człowiek na wzgórzu" poeta Zygmunt Jan Prusiński umiejscowił się w świetnym miejscu – zielonym otoczeniu skąd idealnie można podglądać życie. Nizać w pamięci kolorowe koraliki wspomnień, wyłapywać chwile, które są świeżym oddechem dla Duszy... Mądrość czerpać z natury. A czego można nauczyć się z życia przyrody? Autor wiersza nie ma wątpliwości, że są to najcenniejsze lekcje kolekcjonowania doświadczeń, dlatego przyjaźni się z orłami. I słusznie? W symbolice orzeł to ptak dalekowzroczności. A właściwie jak daleko widzi? W idealnych warunkach orzeł potrafi dostrzec niewielkie poruszenie królika z odległości większej niż dwa kilometry, a nawet może dalej! „Wygodnie się położyć wysoko rozmyślać o czasie sklejać to co miłe nie tylko ołtarze zaprzyjaźnić się z orłami”. Czyżby poeta chciał posiadać wzrok orła? Pewnie tak! Bo wiedziałby co teraz robi jego dziewczyna z Południa... Może jeszcze śpi, albo biegnie przez miasto ze słonecznym pasemkiem we włosach. A może jest smutna., i właśnie pisze wiersz ? Niestety, tego nie wie ! Ale może poskładać myśli o niej i zapisać kolejną stronę książki tu na leśnej polanie z widoku zielonego wzgórza. „Wygodnie jest na mchu w zapachu jodeł pisać wiersz do dziewczyny z południa” Widać, że pisanie wierszy to jego pasja, ale pragnienia sięgają dużo dalej dlatego autor pisze: "Ucieka życie jak pory roku" Ma rację, same marzenia to nie wszystko! Jeśli nie zaprosi ją na spacer, na koncert do teatru lub na rurki z kremem, albo lody z bitą śmietaną to będzie widział ją za mgłą nawet jeśli jest ważnym człowiekiem ze wzgórza... * * * Może dodam jeszcze, że świetny tytuł wymyślił do tej książki "Róże i rzeki". Róże to symbol piękna, miłości, a rzeki – niedostępności i przemijania. Ustka. 22.03.2013