|
a jednak
a jednak |
był raz schemat,
który usztywnił świat
jak zegarkowy chód
utrybiał i gniótł
było okno
kraty w nim
na trzy twarze
zabrakło rodziny
był też staw
gdzie tonęło dziecko
nie chciał nikt skoczyć
w tonie głębokie
ale drzewo
smutny matuzalem
karmiło ptaki
by rozsiewały ziarno |
|
wszystkim którzy mieli spaprane dzieciństwo |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
kaja-maja |
2013.06.09; 20:11:53 |
a jednak marzenia plany los płata figle w:):)
a może nie tak czasu los jak w nim człowiek w:)+ |
rekrut |
2013.06.09; 17:59:01 |
łady wiersz, zatrzymuje i zmusza do refleksji, +++ pozdrawiam |
grazyna |
2013.06.09; 17:45:39 |
to pewnie ja pierwsza w kolejce(:
za wiersz + |
|
|