|
syndrom sieroty
syndrom sieroty |
w poszukiwaniu otwartych ramion
myśli zastygają w miejscach
dokąd nie ma już powrotu
tylko wspomnienia
podpierane opoką dzieciństwa
cieszą
wrażliwa Adell zatacza błędne koła
słowami naprawia
syndrom ukryty pod skórą
kpią pseudowartości
wyrzeźbione przed laty
miłość zmieniła dawną twarz
gdy była małą dziewczynką
mama tuliła troski
czytała książkę na dobrą noc
i zasypiała spokojna na jej ręce
dojrzałość pod twardymi skrzydłami
zmieniły Adell w garbate drzewo
bez zielonych westchnień
luty 2018 r. /G.I.Z. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Podlasianin |
2018.02.08; 11:47:17 |
Smutna rzeczywistość . Pozdrawiam + |
marguerite |
2018.02.07; 21:15:03 |
Podoba się, fajny. |
joanna53 |
2018.02.07; 20:41:31 |
świetny wiersz,
pozdrawiam+ |
sky_ |
2018.02.07; 20:23:31 |
"My dzieci, sieroty z syndromem, który nie ma początku i nie ma końca..." |
|
|